Προδημοσίευση του βιβλίου του Λευτέρη Πυκνή…..
Χαράς ευαγγέλια για την συνέχεια της πορείας και της διαδρομής της περιρρέουσας ατμόσφαιρας του Σκυλιτσείου Νοσοκομείου Χίου αφού από μεγάλη τύχη βρέθηκε στα χέρια μου ανεκτίμητος θησαυρός με πλούσιο φωτογραφικό και αρχειακό υλικό που με μεγάλη καλοσύνη και ευχαρίστηση μου παραχώρησαν τα παιδιά του Πέτρου Μουλάκη, ο μετέπειτα τον πατέρα του στο Ακτινολογικό εργαστήριο του Νοσοκομείου Γιάννης και ο οδοντίατρος Θέμης….τους ευχαριστώ από καρδιάς γιατί αυτά όλα θα παραμείνουν στην ιστορία της Χίου!
Θα αναφερθώ σήμερα στα πιο γλυκά πρόσωπα που γνώρισα από πολύ μικρός στο χωριό μου, αλλά και εν συνεχεία με την παρουσία μου στο χώρο της υγείας στο νοσοκομείο! Στην γειτονιά του χωριού μου της Καλλιμασιάς που γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα δώδεκα μου χρόνια στην πατέλα, στον κισσό, στο πάνω χωριό, στην συκαμινιά του Κοντοποδιά…. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι κουτσά στραβά είμαστε το ίδιο….υπήρχαν ελάχιστες εξαιρέσεις δακτυλοδεικτούμενες! Εξέχουσα θέση κατέχει και σήμερα ακόμη στην μνήμη μου ο τρόπος της συμπεριφοράς της ευγένειας του ήθους και του ύφους του γλυκού λόγου, της καλοσύνης, της διαφορετικής κουλτούρας και γλώσσας της Αλεξανδρινής και Αιγυπτιακής μόρφωσης με γραφή και ομιλία τεσσάρων γλωσσών ενός ξεχωριστού ανθρώπου που έπαιξε για πάνω από τριάντα χρόνια πρωταγωνιστικό ρόλο στο νοσοκομείο της Χίου… μιλάμε για τον εξ Αιγύπτου ερχόμενο το 1950 μαζί με τον πατέρα του τον μπάρμπα Γιαννίκο…..τον Πέτρο Μουλάκη που ήταν η ψυχή του Ακτινολογικού εργαστηρίου του Σκυλιτσείου Νοσοκομείου Χίου!
Ήταν ο άνθρωπος που καθημερινά έπαιρνε το λεωφορείο των επτά το πρωί από την Καλλιμασιά μαζί με την εργατιά και την μαθητιώσσα νεολαία για να πάνε στην δουλειά τους! Πάντα το λεωφορείο δεν ξεκινούσε απ’ το χωριό εάν δεν είχε επιβιβαστεί μέσα ο Γιώργος Σταγκούλης πρόεδρος της Ένωσης Μσστιχοπαραγωγών και ο κύριος Πέτρος Μουλάκης γιατί ήταν ο απαραίτητος για την υγεία του τόπου μας! Ξεκίνησε από το 1950 βοηθός του Ακτινολόγου και Μικροβιολόγου Κωνσταντίνου Δερμιτζάκη και καθ’ όλη την θητεία του πέρασαν όλοι οι τότε ακτινολόγοι γιατροί της Χίου!
Μιχάλης Μπιλιράκης… Κωνσταντίνος Πέτσας.. Αδαμάντιος Απόδιακος…. Σταμάτης Μυριαγκός και τέλος ο Γιώργος Καστής… μέχρι που προσλήφθηκαν μόνιμοι ακτινολόγοι του δημοσίου! Οι περισσότεροι ακτινολόγοι μόνο έβλεπαν τις ακτινογραφίες και έγραφαν τις γνωματεύσεις και παρατηρήσεις τους…. εκτός από τις περιπτώσεις ακτινοσκοπήσεων στομάχου και κοιλίας ή ενδοφλέβιας πυελογραφίας και χολοκυστογραφίας που ήταν αναγκαία η παρουσία του γιατρού ακτινολόγου λόγω της αντιδράσεως πολλές φορές της ενδοφλέβιας χορήγησης του σκιαγραφικού φαρμάκου! Αυτός ο εξαίρετος άνθρωπος δεν ήταν δυνατόν να μην ταιριάξει με την παπαδοπούλα πρόσχαρη και γλυκύτατη θυγατέρα του παπά Θεμιστοκλή (Θεμίστου )Σύλλα ωραιότατη Βάσω λεβεντογυναίκα με ήθος και ευγένεια πανέξυπνη με εξευγενισμένα χαρίσματα… που όπως λένε στο χωριό μου” πήδηξε ο τέτζερης και βρήκε το καπάκι “!
Ήρθε και έδεσε το γλυκό με τον γάμο τους που τον θυμάμαι μετά την εκκλησία…. μπροστά στο σπίτι του παπά με την σουμάδα και τις μπομπονιέρες πάνω στους δίσκους να μοιράζονται στους κατοίκους του χωριού με τις χαιρετούρες… πρέπει να ήταν το 1955 ή 1956 …. Στην φωτογραφία απεικονίζονται καθήμενοι ο Γιώργος Χαλκιάς ιατρός, ο Ορέστης Στέκας Διευθυντής Χειρουργικής κλινικής ο γραμματέας της ανωτέρας ενοριακής Λονδινείου αντιπροσωπείας Σάββας Νικολαίδης ο παιδίατρος Κώστας Μπιλαρίκης έφυγε νεότατος από την ζωή…. στο επάνω μέρος ο Πέτρος Μουλάκης…..ο Γιάννης Κουτουκίδης… η ψυχή του Μικροβιολογικού εργαστηρίου Κώστας Αναγνώστου….ο Γιώργος Στακιάς..,.ο αξέχαστος Γιώργος Μαθιούδης ο τελευταίος των Μοϊκανών όπως τον έχω αποκαλέσει σε αφιέρωμα στον θάνατο του….η Κούλα Βασιλάκη…. η Βικτώρια Σταμάτη….η Ευτυχία Λιβανού-Γλύκα ……η Μαρία Μπαλακίτση…η Κίτσα Πεφάνη… η Ευτυχία Φαφαλιού….. η Νίτσα Χατζηθανάση……η Λουλού Μπαλακίτση……η Ντίνα Λιαρμακοπούλου…η Ιουλία Μπαλακίτση και η Αργυρώ Πάχου – Ξύδα η οποία το 1967 μετά την καθαίρεση μας από την Χούντα του Διοικητικού συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Χίου και της αντιπροσωπείας ΤΣΑΥ Χίου την τοποθέτησε στην θέση μου ως βοηθός γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου η νέα διοίκηση που απ’ότι θυμάμαι ήταν ο Ορέστης Στέκας μαζί με τον Γεώργιο Φασουλάκη που του παραδώσαμε τα αρχεία ! …. αυτά για όσους γνωρίζω!
Επίσης σε φωτογραφίες το ζεύγος Πέτρος και Βάσω Μουλάκη ταιριαστό ζευγάρι! ….σε άλλη η Νίτσα Κακίτση…η Κατίνα Μαστοράκη….ο Κώστας Αναγνώστου η ψυχή του Μικροβιολογικού για πάνω από σαράντα χρόνια από το 1933 που στην πραγματικότητα έβγαζε όλες τις μικροβιολογικές εξετάσεις και ήταν και στον Σταθμό Αιμοδοσίας.. η Κίτσα Πεφάνη και η Μαρκέλλα Αυγουστίδου…..σε άλλη η Μαρία Ελευθερία Γιατράκου…η Κατίνα Μαστοράκη….ο Μικροβιολόγος Γιώργος Τράγκας για λίγο χρονικό διάστημα ο Κώστας Αναγνώστου… η Μαρκέλλα Μπουγιούκου και η Κίτσα Πεφάνη παρασκευάστριες του Μικροβιολογικού!
Σε άλλη είναι: η Ρίτσα Μαμουνή του Σταθμού Αιμοδοσίας..η Άρτεμις Μαθιούδη ..η Ιουλία Μπαλακίτση η Ελένη Χελιώτη ο Γιάννης Κουτουκίδης η Αναστασία Δρίζου και η Ελευθερία Ξύδα! Και σε άλλη βλέπουμε τον Πέτρο Μουλάκη να συμπαραστέκεται σε γνωστούς και ειδικότερα Καλλιμασιωτάκια όπως ο μικρός Περρίκος με την μητέρα του Αλίκη ….. Δεν θα ξεχάσω ότι στις 15 Φεβρουαρίου 1960 ήμουν στην πρώτη τάξη της Εμπορικής Σχολής ακόμη δεν είχα κλείσει τα 13 μου που πήγα μόλις σχόλασα στο νοσοκομείο να δω την γιαγιά μου την Αργυρώ Σούλη το γένος Σωτηράκη που νοσηλευόταν στην Χειρουργική Κλινική με γαστρορραγία μόλις 62 χρονών και κρατούσα μια χάρτινη σακούλα με μερικά φρούτα για την θεία μου που ήταν εκεί και την βλέπω μες το κλάμα…. γιατί μόλις είχε πεθάνει η γιαγιά μου η Αργυρώ και τον Πέτρο Μουλάκη να προσπαθεί να την παρηγορήσει… μου έπεσε η σακούλα με τα φρούτα.. αλλά ο Πέτρος μου λέει Λευτεράκη ξέρεις που δουλεύει ο μπαμπάς σου να πας να τον ειδοποιήσεις να έρθει γιατί η θεία σου δεν είναι σε καλή κατάσταση ! Έφυγα τρέχοντας και πήγα και τον ειδοποίησα … τότε έκτιζαν το σπίτι που έχει σήμερα ο Βασίλης Μυριαγκός στην πίσω είσοδο του Δημοτικού Σταδίου Χίου ! Αυτά έγιναν τότε και αυτός ήταν πάντοτε ο γλυκύτατος και καλοσυνάτος Πέτρος Μουλάκης… ο Άνθρωπος της προσφοράς και της ανεξάντλητης αγάπης στους συνανθρώπους μας γι’αυτό ήταν ο αγαπητός της Χιώτικης κοινωνίας!
Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η Μνήμη σ’ όλους όσους έχουν φύγει από την ζωή! Γιατί και ο Πέτρος έφυγε στα εβδομήντα δύο του χρόνια όσο είμαι ακόμη σήμερα για δύο μήνες! Έπεται συνέχεια με γεγονότα του Νοσοκομείου Χίου!
Χίος, 26 Απριλίου 2020
Λευτέρης Πυκνής
Μαλλιάς Καλλιμασιώτης
